11. Trossen los!

22 april 2021 - Setúbal, Portugal

Even een kleine update tussendoor, want straks gaan we weer ankerop en op weg naar Noord-Spanje. Gisterochtend was het moment eindelijk daar: na de laatste voorbereidingen is Maybe vertrokken op weg naar Engeland. Nog de laatste stukjes geverfd, allemaal een laatste douche genomen nu het nog kon, maar vooral een materiaaluitzoekwerk met de proporties van een vechtscheiding. De twee boten hebben zolang naast elkaar gelegen, dat alle spullen, nouja, volledig door de war zijn geraakt. Grace en Seb (de schippers van Blue Clipper en Maybe) hebben dus nog wel leuke onderhandelingen achter de rug (slijptol van jou slijptol van mijhijjj) en mensen zijn nog wel 1000x met zooi op en neer gelopen om te zorgen dat alle spulletjes weer op de goede boot terechtkomen en Grace later niet met een toaster in de trein hoeft te zitten. Na de laatste veiligheidsronde en alles zeevast stouwen en een enorme boodschappenronde waren Maybe en haar bemanning dan eindelijk klaar voor de grote reis! De laatste weken hebben we steeds prachtig weer gehad, maar natuurlijk is het bewolkt wanneer we vertrekken. Zodra we de havenkom uitwaren meteen de zeilen gezet en toen kon het motorzeilen beginnen! Op naar de eerste stop: iets onder Lissabon om onze nieuwe schipper op te pikken. Blijkbaar is er 1 mijl tijdens de oversteek van Biskaje waarin je een ander soort kwalificatie nodig hebt, dus kan Seb niet de volledige oversteek leiden.  Afgelopen 24 uur hebben we meteen in een wachtsysteem gedraaid. Ik ben ingedeeld met First Mate Spencer, dus met zn tweetjes runnen we dan voor een paar uur de boot: 3 uur op, 6 uur af. De eerste wacht was al meteen een flinke, want tijdens onze uren rondden we de zuidwestpunt van Portugal en kwam de oceaandeining opzetten, samen met buien en wind. Nieuwe zeilen erbij, andere koersen, nog meer dingen vastsjorren, was erg gezellig toen we nog flink bezig waren. Want na het eerste moment rust kwam het volgende: de zeeziekte. Man man man die deining zorgde ervoor dat 4 van de 7 crew zich behoorlijk beroerd begon te voelen. Ik ging eerst nog wel redelijk en kon zelfs met smaak het avondeten beneden opeten, maar toen dronk ik een glas water, proefde de chloor en rende 5 seconden later naar de wc. Helaas is het sindsdien niet meer opgehouden en heb ik horizontaal in mijn bed nog wat maiswafels opgegeten, om nog iets binnen te krijgen. Tijdens de hondenwacht (van 1 tot 4 ’s nachts) hebben Spencer en ik allebei over de reling gehangen, ik alleen wel wat vaker dan hij haha. Op zo’n moment vraag je je echt serieus af waarom je eigenlijk op een boot wilt rondhangen, maar nu liggen we op een mooi plekje voor anker en is het leven weer goed. Als het goed is vertrekken we zodra de boot gereed is, dus ik laat het hierbij, mik er zo een zeeziektepilletje in en dan gaan we weer aan het werk! Benieuwd of ik me de komende dagen beter ga voelen.

Foto’s